Zajedno sa članovima porodice, predstavnicima lokalne samouprave, meštanima sela Bresane i saborcima, danas smo odali počast delu i žrtvi nepokolebljivog rodoljuba, učitelja, političkog zatvorenika i komandanta Opštinskog štaba Oružanih snaga, Samidina Muhameti – Babai.
Tom prilikom, i trg kod Starog pazara u selu Bresane nazvan je „Trg Samidina Muhameti – Babai“, u čast njegovog života, dela i doprinosa, kao oličenja intelektualnog angažmana, hrabrosti i žrtve za slobodu i izgradnju države.
Sećanje na njega nije samo jedna stranica istorije, već svetlost koja će voditi buduće generacije.
U nastavku imate moj celokupan govor za ovu ceremoniju.
Biografija Samidina Muhametija – „Babai“
(20.07.1945 – 25.03.2011)
„Vi mi pomozite, da radimo zajedno, a srpskog neprijatelja se nimalo ne bojim!“
Samidin Muhameti, poznat i pod pseudonimom „Babai“, bio je jedna od najistaknutijih ličnosti Opolja, koji je kroz znanje, posvećenost i nepokolebljiv otpor srpskom režimu ostavio neizbrisiv trag u istoriji ovog kraja i šire.
Rođen je 20. jula 1945. godine u selu Bresane, opština Dragaš. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, dok je učiteljsku školu – Normalu – završio u Prizrenu 1964. godine. Zatim je nastavio studije na Prirodno-matematičkom fakultetu, na smeru Geografija.
Godine 1965. počeo je da radi kao učitelj u osnovnoj školi u Bresanama, tadašnjoj „29. novembar“ (kasnije „28. novembar“), gde je ostao u službi punih 45 godina, sve do penzionisanja 2010. godine. Bio je poznat po maksimalnoj posvećenosti poslu, korektnosti i ljubavi prema učenicima. Tokom cele karijere ostao je veran misiji nacionalnog obrazovanja na albanskom jeziku.
Tokom mračnih godina devedesetih, kada je srpski režim ukinuo obrazovni sistem na albanskom jeziku, Samidin Muhameti postao je jedan od stubova paralelnog obrazovanja u Opolju. Kao direktor škole „28. novembar“ suočavao se sa pritiscima, pretnjama i zastrašivanjem od strane srpskih struktura, ali se nikada nije povukao.
Škola je postala centar nacionalnog obrazovnog i kulturnog otpora, gde se nastava često odvijala u privatnim kućama, dok su se knjige i školski materijali tajno delili, a noću, pomoću konja, prenosili iz Prizrena u Opolje.
U noći između 4. i 5. oktobra 1993. srpske vojne i policijske snage izvele su oružani napad na selo Bresane, izazvavši paniku i materijalnu štetu. Nakon toga usledila su hapšenja četvorice istaknutih opoljskih aktivista, koji su od strane srpskih sudova optuženi za teška krivična dela u vezi sa odvajanjem Kosova od SRJ i Republike Srbije:
Halim Shemsidini, uhapšen 9. oktobra 1993, profesor i politički aktivista, sekretar Opštinskog odbora LDK za Dragaš, po presudi Okružnog suda u Prizrenu imao je zadatak koordinacije za region Opolja i opštinu Dragaš u pripremama za formiranje Štaba oružanih snaga u ovoj zoni.
Ymer Ademi, uhapšen 11. oktobra 1993, učitelj i aktivista, predsednik Aktiva LDK u selu Bresane, određen kao član Štaba oružanih snaga za delovanje u selu Brodosane.
Dr. Bexhet Xheladini, uhapšen 13. oktobra 1993, lekar i politički aktivista, član Predsedništva OO LDK za Dragaš, zadužen za organizovanje sanitetske jedinice u opštini Dragaš.
Samidin Muhameti, uhapšen 9. oktobra 1993. Kao direktor škole i predsednik Ogranka PFK u Bresanama, optužen je za ulogu komandanta Štaba oružanih snaga za oblast Kosave, u okviru ranih priprema za oružani otpor.
Prema optužnici Okružnog javnog tužilaštva u Prizrenu (PP. br. 101/93 od 05.11.1993) i presudi, proglašeni su krivim za:
„Povredu teritorijalnog integriteta SRJ“,
„Formiranje vojnih i paravojnih formacija“ u Dragašu,
„Organizovanje stanovništva za samoodbranu u slučaju oružanog sukoba“, sa ciljem odvajanja Kosova od Srbije.
Zbog lošeg zdravstvenog stanja Samidina, na jednom ročištu jedan srpski sudija je rekao:
„I Janez Janša je bio slabog zdravlja, pa je odvojio Sloveniju od Jugoslavije – zato i ovi moraju biti osuđeni!“
Samidin Muhameti osuđen je na 3 godine zatvora, od čega je izdržao 1 godinu i 6 meseci u zatvoru u Prizrenu, odakle je oslobođen 1995. godine, bez zvaničnog otpusta i pod stalnim nadzorom i pritiskom srpskih službi.
Posle oslobađanja, nije se zaustavio. Vratio se organizovanju paralelnog obrazovanja, vaspitanju generacija i pripremama za otpor. Njegova skromna kuća uvek je bila otvorena za sastanke i nacionalne organizacije. Bio je volonter, posvećen i nikada nije tražio ni korist ni slavu.
Tokom godina 1995–1998. u selu Bresane započela je tajna proizvodnja oružja, kao deo priprema za oružani otpor. Više od 100 mladića iz ovog sela pridružilo se redovima OVK tokom rata.
Posle završetka rata, Samidin se vratio prosveti, časno privevši kraju svoju karijeru sve do penzije. Godine 1999. odlikovan je priznanjem za doprinos u pripremi aktivnog otpora u Republici Kosovo.
Dana 25. marta 2011. godine, preminuo je, ostavivši iza sebe bogato moralno, patriotsko i obrazovno nasleđe. Bio je više od učitelja – bio je tihi vođa, mudar čovek, kapetan Oružanih snaga Republike Kosovo, naroda i otpora.
U čast 14-godišnjice njegove smrti i 32-godišnjice oslobađanja iz zatvora, u znak zahvalnosti za delo i njegovu istrajnost, ovaj trg nosi ime:
„Samidin Muhameti – Babai“.
Sećanje na njega nije samo stranica istorije, već svetlost vodilja za generacije koje dolaze. On je svom vremenu stajao naspram, sa hrabrošću, znanjem i ljubavlju prema otadžbini.
